رها کن
ما اغلب از هنر رها کردن غافل میشیم.همیشه حرف از پشتکار، ادامه دادن و جلو رفتن زده میشه ، در حالی که این در همه ی مواقع بهترین راه نیست.
باید یاد بگیریم هر چیزی که تاریخ انقضاش رسیده رو رها کنیم ،هر "نه" ای که گفته نشه،عملا از گفته شدن تعدادی آره جلوگیری میکنه.
هر هدفی که تاریخ انقضاش رسیده باشه
باید رها بشه،هر فکری، هر عقیده ای، هر رابطه ای... (اگر چه استاد sia به
درستی میگه که : it's hard to lose a chosen one ، اما باید با احترام به
تمام تجربه هایی که با هم داشتیم ، تمام چیزایی که کنار هم و از هم یاد
گرفتیم ، تمام علاقه ای که به اون فرد داشته و شاید داریم ، تمام حس هایی
که کنار هم تجربه کردیم و... وقتی زمانش رسیده باید رها کنیم). این خاصیت چسبیدن که ما داریم چیه
واقعا !
ایده
ای ندارم که دقیقا چطور این حد پایان رو به موقع تشخیص بدم ،باید بیشتر در
موردش فکر کنم.امیدوارم بعدا یه پی نوشت زیر این مطلب بنویسم بگم به نتایج
بهتری رسیدم !
(راجع به هدف میخوام بگم که، ما در نهایت صرفا میخوایم خوشحال باشیم [خوشحال اینجا همه ی بقیه ی کلمه هایی که میشه به کار برد رو در بر میگیره :)) ] ، بنابراین به نظر میاد لزومی نداره خودمونو به یه هدف خاص گره بزنیم!)
