پر واز کن

< لی لی، چند قدم بیرون از اون دنیای ساختگی بردار

چیز های زیادی هست که تو باید یاد بگیری

برای هر قدم تو هر گذرگاهی

هر شهر تو هر رویایی

من راهنمای تو خواهم بود >

میبینی نور هایی رو که باعث زایششون شدیم ?

سایه هامون رو میبینی که کوچک تر میشن ?

< برای هر کوچه به سمت هر منظره ای

هر کجا که تا حالا نبودی

من راهنمای تو خواهم بود

لی لی میدونی که هنوز جایی برای آدمایی مثل ما پیدا میشه

میدونی بال ها نیستن که فرشته رو فرشته میکنن

فقط باید این خفاش هارو از سرت دور کنی >

And a new day will dawn for those who stand long

نیاز

چقدر مهربون تر میشد اگه بقیه ی نیاز هامونم مثل گرسنگی و تشنگی کلا انقدر خوب متوجه می شدیم، و انقدر خوب ابراز می کردیم!

واقعا بعضی وقتا مثل نوزادی که هنوز روش درست ابراز گرسنگی خودشو نمیدونه، و برای نشون دادن همه ی نیاز هاش از یه راه استفاده می کنه هستیم. حالا نوزاده اگر شانس بیاره و اطرافیان خودشون متوجه باشن که هیچ ، (اینو گاها شنیدم که گریه ی شیر خواستن بچه مون با گریه ی مثلا خوابش فرق داره:)) ) اگه نه باید همینجور هی گریه کنه که آیا کسی پیدا بشه دردشو بفهمه یا نه...!

[این مکالمه:

-یه چیزی بگو که هر چقدر ازش استفاده کنی گندش درنیاد.

-هیچی واقعا! ]